Dafari dzień 1: Park Narodowy Tarangire

Z samego rana pakujemy się i jemy lekkie śniadanie, bo już po 8:00 przyjeżdża po nas nasz przewodnik na kolejne 3 dni - Ali, wraz z kucharzem - Walterem.

Pakujemy się do wielkiego jeepa z podnoszonym dachem i ruszamy na safari, a właściwie na 3 różne safari, bo codziennie będziemy gdzie indziej.

Dziś kierujemy się do Parku Narodowego Tarangire. Po drodze zatrzymujemy się jeszcze w jakimś wielkim sklepie połączonym z galerią, a raczej z salą gdzie prezentowane są dzieła lokalnych artystów. Ali mówi wprost, że jest drogo, nie musimy nic kupować, ale prosi żebyśmy się przeszli po sklepie, bo kierowcy dostają potem za przywiezienie turystów jakieś granty. Znamy ten zwyczaj z wielu krajów arabskich, więc nie oponujemy. A same eksponaty i przedmioty wystawione na sprzedaż są naprawdę ładne, ale koszmarnie drogie, kosztują od dziesiątek do tysięcy dolarów.

Po powrocie do samochodu okazuje się, że Ali kupił nam przekąski - smażonego platana oraz maniok. Chętnie jemy, chociaż smak nas nie powala - oba dania są bardzo mączyste i mdłe.
Walter wypytuje nas za to o to, co lubimy a czego nie, czego nie jemy itd. Śmieje się, że przygotuje nam wieczór na kolację 7 dań.

Jedziemy ponad 3 godziny, po drodze mijając wielokrotnie Masajów pędzących swoje stada na wypas. Ali ma ogromną wiedzę na temat kraju, jego zwyczajów i historii, ciągle nam o czymś opowiada i odpowiada na wszystkie nasze pytania.

Podjeżdżamy pod ośrodek w którym dziś będziemy spać i zostawiamy tam Waltera, a sami jedziemy do parku. Już przy wjeździe witają nas kości słonia, czaszka żyrafy i bawołu oraz skorupa żółwia, a także ogromny kopiec termitów.

Sam park jest jak ogromna sawanna - ma mnóstwo drzew i krzewów, jest bardzo zielony. Prawie od samego początku natykamy się co kilkaset metrów na stada zwierząt: zebry, żyrafy, małpy, bawoły, antylopy, guźce, przeróżne ptaki, słonie. Niektóre zwierzęta stoją na bardziej otwartych przestrzeniach, inne Ali wypatruje dla nas wśród drzew i krzewów, w tym najmniejszą na świecie antylopę, ważącą niewiele ponad 1kg.O każdym z tych zwierząt mówi nam czym się żywią, w jaki sposób funkcjonują, jak się łączą w pary, jak się bronią przed drapieżnikami, jak się komunikują, jak odróżnić młode od dorosłego osobnika, a jak od starego.

Cały park pokrywa sieć dróg gruntowych , którymi jeździmy wiele godzin.

Koło 13:00 zatrzymujemy się na lunch - okazuje się, że Ali ma ze sobą nawet zastawę i zimne piwo! Musimy się tylko pilnować, żeby "blue balls monkeys" nam nie porwały czegoś ze stołu, bo grasują między ludźmi. Przy okazji udaje nam się w oddali wypatrzeć odpoczywającego pod drzewem lwa - dobrze, że mamy lornetkę, bo jest dość daleko.

Po lunchu jeszcze kilka godzin jeździmy po parku, zachwycając się nie tylko zwierzętami, ale też roślinnością, szczególnie ogromnymi baobabami.

Takiego dnia było nam trzeba - bez chodzenia, za to z możliwością spokojnego podziwiania przyrody, napawania się pięknem Afryki i chłonięcia informacji o bogactwach tego kraju.

Z Tarangire wyjeżdżamy dopiero między 16:00 a 17:00.
Gdy przyjeżdżamy na nocleg mamy tylko chwilkę, żeby się ogarnąć przed kolacją. Ośrodek jest bardzo ładny, z basenem, z którego jednak nie mamy kiedy skorzystać.
Tymczasem okazuje się, że Walter wcale nie żartował - przygotował nam prawdziwą wegetariańską ucztę na 7 dań, w tym to co lubimy najbardziej - curry, warzywa i owoce. Wszystko jest przepyszne, a po tygodniu jedzenia dość mdłych posiłków na trekingu nie możemy się nacieszyć tym, co nam zaserwowano i nachwalić Waltera jakim to jest wspaniałym kucharzem :) Do pokojów wracamy napchani jak bąki...

Zdjęcia (29)

Komentarze (0)